Günlerden beri dinmeyen soğuk hava bugün de hükmünü sürdürüyordu. Yapraksız ağaç dalları bir o tarafa bir bu tarafa sallanıyordu. Hogwarts'taki yeni dönem onun için fazla birşey ifade etmiyordu aslında. Birkaç yeni arkadaş ve birkaç yeni Profesör... Yaşadığı monoton hayattan bıkmıştı. Okul ve ev... Bunların dışında hiçbir yere gidemiyordu. Bazen birkaç arkadaşıyla sinemaya giderdi. Onun dışında sürekli çalışır ve arkadaşlarına mektuplar yazardı. En sevdiği arkadaşları Regina ve Samara ile hergün mektuplaşıyorlardı. Okula ilk geldiği gün karşılaşmışlardı. Seçmen Şapka'ya ard ard oturup aynı binaya seçilmişlerdi. Çok heyecanlıydı o zaman. Ailesinin ona öğrettiklerine göre Slytherin'e seçilmek istiyordu. Zaten bir Cadı olduğunu öğrendiğinde bile sevinçten ağlamıştı. Kendisini çok germişti. Seçmen Şapka biraz bekleyip Slytherin Binası'nın adını söyleyince sevinçten çığlık attığı için bütün Salon'un ona bakmasına sebep olmuştu. O günden beri arkadaştılar. Persi gerçek dostlarını bulmuştu... Yataktan kalktı. Yatakhanenin koyu fıstık yeşili perdelerini aralayıp camdan baktı. Aralıklardan gelen soğukla güneşliği çekip yatağının altında duran terliklerini giydi. Regina ve Samara'yı uyandırdı. Slytherin cüppesini de giyip saçlarını yaptı. Köşede duran çantasını sol omzuna taktıktan sonra koşa koşa Ortak Salon'a indi. İlerideki masadan bir bardsak portakal suyu aldıktan sonra ateşin yanındaki koltuğa oturup çıtırtıları dinledi. İçinin biraz ısındığını hissettikten sonra Regina'ya döndü. "Ee Regina. Sen de yanlızsın öyle mi? Biz Üç Yanlız Silahşörler'iz sanırım" Sesli bir şekilde attığı kahkaha Salon'da yankılandı. Şöminedeki alevler gittikçe güçlenip kıpkırmızı bir renk almışlardı. Yüzüne vuran ateşin ışığı ona bir sıcaklık veriyordu. Dışarıda yağan kara rağmen Salon sıcacıktı. İkisinin de gözü yukarıdaydı. İkisi de Samara'yı bekliyorlardı. Onsuz sohbetin tadı çıkmıyordu.
Ateşten gelen yanmış odun cızırtıları bütün Salon'u sarmıştı. Çıtırdayan ve patlayan küçük korlar halinde koskocaman odayı bile ısıtıyordu. Dışarıda kar yağıyordu fakat Persi kendisini sıcak bir duştan yeni çıkmış gibi hissediyordu. Ortak Salon her ne kadar zindanlarda da olsa kanlarının Saflık'ı burayı diğer binalardan üstün kılıyordu. Onlar, asil Salazar Slytherin'in çocuklarıydılar ve bununla hep gurur duyardılar. Asil Salazar Slytherin'in... Bu onları diğerlerinden ayrıcalıklı kılıyordu elbette. Diğerleri zaten beş para etmezdi. Ravenclaw'lar hariç. Onlar da da biraz kafa vardı ama Hogwarts'ın en saygıdeğerleri hiç şüphesiz Safkan Slytherinler idi. Diğerleri ise ezik ve sümüklüler... İçeriden gelen birkaç ayak sesi duyuldu. Usul adımlarla içeriye Samara girdi. Esnedi ve Persi'nin yanına kuruldu. Hava iyice azmıştı. Şimdi tipiye marus kalan kar tanecikleri, hiç olmayacak hızla sürükleniyordu. Dışarıdaki fırtına yerini tipiye bırakmıştı. Şöminedeki ateş sönmeye başlamıştı. Kömür karası rengindeki koltuğunun yanından küçük bir çalı parçası alıp ateşin tekrar yükselmesini izledi. Muhabbet yeni açılmıştı. Samara da geldiğine göre artık o çılgın üçlü rahatça oturabilirlerdi. Şanslarına Ortak Salon'da kimse yoktu. Samara konuştuklarını duymuş olmalıydı ki Regina'dan sonra lafa atıldı. "Üçüncü kovboy geldi. Yalnızlık mı ? Aslında bununla neyi kastettiğiniz bilmiyorum ama. Ben yalnız değilim. Sizler varsınız,bir de..." Şimdi o ikisinin şüpheli bakışlarını üzerine çekmişti. Şu ana kadar sadece bir kere aşık olmuş fakat bu karşılıksız olan Persi, önce Regina'ya sonra Samara'ya baktı. Bu konuyu açmak istiyordu. En iyi dostlar olan bu üçlü herşeylerini birbirleriyle paylaşıyorlardı. Bu da saklanacak birşey değildi doğrusu. Persi ayaklarını dizlerinin altına aldı. Siyah saçlarını parmağının ucuyla sırtına itip heyecanlı heyacanlı konuşmaya başladı. "Sana inanamıyorum Samara. Yoksa, yoksa biri mi var?" Hem gülüyor hem de hararetli bir şekilde soru yağmuruna devam ediyordu. İkisi de bir anda gülmeye başlamışlardı. Arkadaşlık duygusuna aç olan PErsi, ilk defa kendisine arkadaşlar bulmuştu. Hayatında onlarla eğlendiği kadar kimseyle eğlendiğini hatırlamıyordu. Onlar onun sanki gözlerini açıp dünyaya farklı pencerelerden bakmayı öğretmiştiler.
C.tesi Mayıs 02, 2009 8:44 am
