Yatağın kenarında oturmuş, perdeleri açık olan pencereden saatlerdir bakıyordu. Gecenin yavaş yavaş sönüşü ve gün ışığının odaya doluşu onun gözlerini camdan ayırmadı. Nedense okulda eski günlerdeki gibi huzur bulmuyordu. İlk geldiği günden beri gecenin bir vakti uyanıyor ve yatağının ucunda günün doğmasını bekliyordu. Gözleri yasak ormanda bir kıpırtı kopar mı diye bekler gibiydi! Oraya bakmasına rağmen aklı başka yerlerdeydi. Düşünceler dikkatini dağıtıyordu ve orası gittikçe uzaklaşıyordu. Bu duygular ve düşüncelerin nedenini bir bilseydi. Gecenin bir vakti uyanmak ve bir daha uyuyamamak onu sinirli bir hale sokuyordu.
Yavaşça yatağından doğruldu. Pencereye doğru yaklaştı ve eli perdede bir süre bahçeyi seyretti. Günün erken vaktinde kimseyi dışarıda beklemiyordu. Fakat iki öğrenci hararetli bir şekilde konuşuyorlardı. Ne konuştukları merak etmeyi diledi ama içindeki merak duygusu yıllar önce yok olmuştu. Perdeleri çekerek giysilerinin bulunduğu dolaba ilerledi. Ne giyecek diye hiç uğraşmazdı. Eline ne gelirse giyerdi. Tabi uyumlu olmak hoştu ama bazen bunun için uğraşmaya değmez diye düşünüyordu. Giysilerin arasında eline füme rengi bir elbise geldi. Kolları yarım ve dizlerinde olan bu elbise; örgüydü ve göğüs kısmının altında kurdele ile ufak bir süs verilmişti. Ellerinin güzel seçimi ile ona minnettardı. Açık kalan boynunu güzel siyah bir kolye ile süsledi. Uzun dalgalı saçları oldukça yukardan toplayarak dalgalarının bazılarını aşağı doğru saldı. Aynadaki görüntüsünü inceledi. Bugün için çok kolay giysi seçimi olmuştu. Bunun iyimserliği ile aynadaki yüze doğru gülümsedi. Yatağının üzerindeki asasını çarşafların arasında hızlıca aradı ve buldu. Odanın kapısına vardığında etrafın ne kadar dağınık olduğuna bakmak için döndü. Koskoca bir kadın olmak bazı huyları değiştirmiyordu. Her zaman ki gibi yine giysiler yerlerde ve yatak örtüsü yatağın kenarından sarkıyordu. ‘Umurumda değilsin!’ diye geçirdi odaya seslenir gibi…
Karidorda yavaş yavaş yürürken geçen gün duyduğu çok acayip isimli bir bitki geldi aklına ve hemen kütüphane tarafına yöneldi.Önüne gelen bir raftan bir kitap aldı.Miley elindeki kitaba sakince göz gezdirmeye başladı. Bej renkteki sayfaların üstündeki siyah yazıları mavi gözleri dikkatlice süzüyor ve ince eli önemli yerleri yanındaki parşomene karma karışık bir yazıyla not alıyordu. Aslında Miley'ye kalsa kitabın bütün hepsini parşomene geçirecekti ama şuan sadece canı sıkılıpta araştırmak istediği bitki hakkındaki yerleri önemsemeye çalışıyordu. Kitapla aralarında neredeyse onbeş santimetre vardı. Bitki hakkında son cümleyide okuyup hızla parşomene geçirmeye başladı. Bir yandanda fısıltılı bir şekilde şunları söylüyordu.
"... eğer kurutulmadan yenilirse kişide mide bulantısı görülür."
Son noktayıda koyup hızla arkasına yaslandı. Parmaklarını sanki iyice yormak istiyormuşcasına hareket ettiriyordu. Aslında böyle yaptıkça parmakları dinleniyor ve rahatlıyordu. Bir iki dakikadan sonra bu işlemi yapmayı bırakıp derin bir nefes aldı. Sonunda aradığı bitkiyi parşomene yazmıştı. Kalın ve normal kitaplardan biraz daha büyük olan kitabı sol kolunun üstüne koydu ve aynı şekilde parşomenini, mürekkebini, tüy kaleminide kitabın üstüne düşmeyecek bir şekilde yerleştirdi. Hızlıca masadan kalkarken derin bir nefes alıp sandalyesini masanın altına ittirdi. Masasına tekrar göz gezdirip bir şey unutup unutmadığına bakınıp tekrar başını önüne çevirdi.
Tam ilerleyecekken bakındığı raflarda elinden daha kalın bir kitap gördü. Hızla o tarafa doğru ilerleyip kitabın olduğu sıranın önünde durakladı. Kitabın üstündeki yazıyı okumaya çalışıyordu. Yazı mat bir altın sarısıyla yazılmıştı veya uzun süredir kullanılmadığı için öyle mat görünüyordu. Kenarları sanki bir fare kemirmiş gibi duruyordu. Raflara iyice yaklaşıp parmak ucuna kalkıp kitaba yetişmeye çalıştı. Güçlükle işaret ve orta parmağı kitabı kendine çekebiliyordu. Bu kadar ağır olmasına gerek yoktu. Artık sinirleri tepesine çıkmaya başlamıştı. Sessizce küfür edip kitabı sinirle kendine doğru çekti. Kitap sanki erimiş bir yağın üstünden kayarcasına Miley'in parmaklarına gelmişti.Miley zorlukla kitabı taşımaya çalışırken hızlıca parşomeninin üstüne dengesiz bir şekilde düşmesiyle kütüphaneyi boğuk bir ses kaplamıştı. İyiki kütüphanede Miley ve kendinden küçük bir Gryffindor'ludan başak kimse yoktu. Zaten olmasınıda beklemiyordu. Saat daha çok erkendi.
Şuan araştırma yaptığı kitaptan en azından beş yüz sayfa daha kalındı. Tam düşündüğü gibi kitap tozlanmıştı. Miley kitabı incelemeden hızla kütüphanenin kapısına doğru ilerledi. Yolu uzatmak için diğer sıraların arasından geçiyordu. Gözüne takılan kitapların sırasını ezberliyor hızla bir başkasına bakınıyordu. Artık o ihtişamlı kapıyı gördüğünde o hiç ayrılmak istemediği rafların arasından bir kağıt parçası gibi sıyrılarak kapıya yöneldi. Büyük kahverengi kapıyı -elindeki kitapların ağırlıyla- zorlukla açarak kütüphaneden dışarı çıkmayı başardı. Ortak salondan ayrıldığında koridorlarda kimse dolaşmazken, hatta çoğu tablo uyuyorken şimdi hepsi uyanmış ve koridorlar yeni uyanan minik karıncalar gibi olan öğrencilerle doluyordu. En azından Hogwarts'a göre herkes minicik bir karıncaydı.
Elindeki kitaplar fazlasıyla ağırdı ve taşımakta zorlanıyordu. Güçlükle kulelere doğru yöneldi. Üçüncü kattan kulelere çıkmak zor olacaktı ama buna mecburdu. Şu yeni aldığı ama uzun süredir kullanılmayan kitaba göz gezdirmek istiyordu. Etrafında ya koridordan geçen kızlar hakkında dedikodu yapan Slytherin'liler ya da kitap okuyan Ravenclaw'lılar oldukça dikkatini çekiyordu. Biraz daha ilerleyince sol tarafında duran erkek topluluğu dikkatini çekti. Zaten çekilmeyecek gibi değildi. Hepsi birbirinden tatlıydı. Fakat nasıl olyursa Miley onlara hiç aldırmadan önlerinden geçmeye başladı.Önlerinden hızla geçip arasını baya açtıktansan sonra içinden konuşmaya başladı. *Biri şeker gibi tatlıydılar. Ama siyah saçlı ayrı bir güzeldi. Benden büyükler ama... Ne diyorsun Miley! Aman canım bana ne! Ne halleri varsa görsünler.* Fikirlerine yenik düşecekken tekrar toparlamayı başarmıştı.
Bunları düşünürken çoktan iki kat çıkmıştı bile. Derin bir nefes alıp adımlarını hızlandırdı. Daha çıkacağı üç kat vardı. Üç büyük kat! Sol kolu artık kasılmaya başlamıştı. Yorgun kollundaki ağır kitapları ve parşomeni hızla sağ koluna geçirip yoluna devam etti.
(Eski Forumzen'de Rol Oyunu Puanımı belirlemek için kendi yaptığım Ro'mdur.)
C.tesi Mayıs 02, 2009 4:14 pm
