Naunet Bronwen

Konu: Naunet Bronwen C.tesi Mayıs 02, 2009 1:58 pm

"Kendine geliyor mu?"
"Hala çok solgun görünüyor."
"Valerie? Beni duyabiliyor musun?"
"Belki de-"
"Şşt! Gözlerini açıyor!"

Yerde yatan genç kadın için çevresindeki konuşmalar anlamsızdı. Gözlerini yavaşça açmaya çalışırken bilinci yerine geliyordu. Kaşlarını çatarak etrafa baktı ama nerede olduğunu ve neden bu insanların başında toplandığını anlayamadı. Başını tutarak yavaşça oturur konuma geçti ve aynı anda toprağın üzerinde yattığını fark etti. Henüz açıkça düşünebilecek hale gelmediği belli bir şekilde etrafına baktı. Bir açıklıkta gibi görünüyorlardı ama üzerinde yattığı toprak susuzluktan çatlamıştı. İleride tek tük ağaçlar ve yıkık dökük bir kulübe görünüyordu. Valerie -ismi hatırladığı ilk şey oldu-, neden yerde yattığını hatırlamaya çalıştı ama aklındaki bölük pörçük anılardan anlamlı bir bütün çıkaramadı. Çevresindeki endişeli insanlara baktı ve hafif bir sesle, o anda tek hatırlayabildiği insanı sordu. "Ian?" Bu tek kelimelik soruyla çevresindekilerin yüzü bir anda endişeli bir hal aldı ve birbirlerine baktılar. Valeri bunu görünce endişeyle kaşlarını çattı ve ona en yakın duran kızıl saçlı kadına dönerek, daha yüksek bir sesle sordu.

"Kimsiniz ve Ian nerede?" Valerie kızıl saçlı kadının adının Irina olduğunu hatırladı ama bir şey söylemedi. Bu insanlara güvenebileceğini hissediyordu ama Ian'ı görmeden rahat etmeyecek gibiydi. Irina derin bir nefes aldı ve dikkatli bir sesle konuştu. "Valerie, ben kimim?" Valerie sorusuna cevap almayı tercih etsede şu anda tartışacak durumda olmadığını hissediyordu. O yüzden tereddütlü bir sesle konuştu. "Irina?" Kelimeyi sesli söylediği andan itibaren karmakarışık anılar tekrar saldırdı ve inleyerek başını tuttu. Kızıl saçlı kadın endişeyle toprağa çöktü ve Valerie'yi kendisine çekti. Valerie inleyerek sarıldı. Bir an sonra baş ağrısı geçmişti ve geride ağrıya değebilecek bir kaç anı bırakmış gibiydi. Ne var ki hiçbiri hatırlanmak istenecek cinsten değillerdi. Valerie elini ağzına kapattı ve gözlerini dolu halde feryat etti. "Aman Tanrım! Ah anne, Ian! O-o-..." Annesi kızının acısını paşlaşıyor gibiydi. "Biliyorum tatlım. Şşt tamam.. Sakin ol." Ama genç kadın arka arkaya gelen anıların etkisiyle daha beter hıçkırmaya başladı. Duelloda yediği lanetin etkisi şimdi çıkıyordu ve genç kadının hatırlayacağı daha çok şey vardı. Kaybettiği onca insan... Bitmek bilmeyen savaş ve daha niceleri... Ama annesi o sırada çok az bir kısmını hatırlayan kızına sıkı sıkı sarıldı ve ondan olanları hatırlamasını nasıl isteyebileceğini düşündü. Gözleri dolmuş olarak dudaklarını ısırdıçevresindekilere baktı. İnsanlar sessizce kulübeye, cisimlenme noktasına giderken Irina kızına o anda verebileceği tek değerli şeyi verdi.

Konu: Geri: Naunet Bronwen C.tesi Mayıs 02, 2009 4:05 pm

Kurgu Basit olmuş ve açıkcası olayın aslını ancak sonlarda anlayabiliyoruz.Ben okurken pek yaşamış gibi hissetmedim ama fena değildi yine de.Siyah-kırmızı her zaman uyumlu renklerdir bence ama orada zeytin yeşili çok sırıtmış sanki.Yazım hatan yok.Paragraf uzunlukları ideal.

74

» Naunet Bronwen
» Naunet 'Naun' Bronwen
» Bayan N. Bronwen'in Kasası