Yatağında mışıl mışıl uyuyordu. Bir bağrışma ile gözlerini açtı. İçeride profesör Roxynna vardı. Dementia yatağında bağırıdı her nedense. Profesörde bu sesleri duymuş olsa gerek hemen yatakhaneye girdi. Profesör Roxynna genç kızı uyandırınca. Darcelle'de olan biteni anlamıştı. Genç kız sadece bir rüya görmüştü. Ama anlaşıldığı kadarıyla bu bir rüya değilde kabusdu. Çok korkmuşa benziyordu. Darcelle yatağından bir an doğrulmak istedi. Neler olduğunu anlamaya çalışıyordu. Ama bir şeyler derler diye yatağında durup onları dinlemeyi tercih etti. Profesör çok telaşlı görünüyordu onu öle görünce. Darcelle genç kızın yatağından kalktığını görünce hemen gözlerini yumdu. Uyuyormuş gibi yapmak istedi. Onun kendisini görmek istemiyor gibi bir hali vardı. Darcelle kızın yatakhaneden çıktığını anlaınca gözlerini açtı. Profesör Dementia'nın yatağının baş ucunda durarak ona bakıyordu. Darcelle profesöre ne olduğunu sormak için yatağından kalktığında profesör yatakhaneden ayrılmıştı bile. Başucunda duran cüppesini eğnine geçirdi. Dementia'ya ne olduğunu çok merak ediyordu. Onun nereye gittiğini çok iyi biliyordu. Çünkü Dementia kendini ne zaman kötü hissetse hemen kütüphanaye gider kitap okurmuş gibi yaparak kendini biraz yalnız kalmasını isterdi. Ama bu sefer onu yalnız bırakmaya hiç de niyeti yoktu Darcelle'nin. Çünkü olan biteni öğrenmek istiyordu. Meraktan çatlıyordu. Hemen saçını başını düzeltti ve yatakhaneden ayrılarak kütüpheneye doğru yol almaya başladı.
Merdivenlerden çıkarken merdivenlerin hareket ettiğini hissetti. Onu tam da istediği yere götürüyordu. Kütüphaneye. Merdiven kütüphanenin olduğu kapının orda durunca bir hışım merdivenlerden ayrıldı ve kütüphane kapısına doğru yol aldı. Kapıya geldiğinde kapının aynasından Dementia'nın kapısını kitaba yaslamış uyuduğunu gördü. Kitap okumadığı her halinden belliydi. Kapıyı mümkün olduğunca yavaş açmaya çalışsada kapının gıcırtısı her yana yayılmıştı. Dementia'da kafasını kitabından kaldırdı ve kitap okuyormuş gibi yapmaya başladı. Darcelle onun yanına doğru yöneldi. Rafdan bir tane kitap aldı, kendine bir sandalye çekti ve söze başladı.
" Burada olacağını tahmin etmiştim. "
Gülümsüyordu. Dementia onu görmezlikten geliyor gibiydi. Kendine orada duran sandalyeyi çekti ve üzerine oturdu. Bir yandan da kafasını yana doğru çevirdi ve dolabın üzerinde ki aynadan kendine bakarak saçını başını düzeltti. Ondan bir cevap gelmeyince meraklı gözlerle ona baktı ve tekrardan söze başladı.
" Neyin var canım iyi misin? Yatakhanede bağırışmalarını duydum. Bana anlatmak istersen.. "
Anlatmasını çok istiyordu çünkü meraktan çatlamak üzereydi. Anlatması ümidiyle onu izliyordu. Kızın ne diyeceğini merak ediyordu. Bir yandanda da önünde duran kitabı kurcalamaya başlamıştı. Nasıl bir kitap olduğunu hala anlamış değildi. Rafdan rasgele almıştı o kitabı. Kız da Darcelle'yi sonradan görmüş gibi kafasını kaldırdı. Yüzünde bir takım izler vardı. Kız onları hissetmiş olsa gerek. Kendine bir an camdan baktı ve eliyle iz olan yerleri uvalamaya başladı. Onları yok etmeye çalışıyor gibiydi. Fakat bir terslik vardı nedense her uvaladığında yanağına yayılıyordu izler. Kız yanağını uvalamaktan sıkılmış olsa gerek yanağını kimsenin görmemesi için kapattı ve söze başladı.
" Şey iyiyim iyi. Şu mürekkbide saymaksak çok iyiyim desem daha doğru olucak. Aslında yatakhanede bağırmadım. Sadece biraz daha yüksek sesle konuşmuşumdur o kadar. Anlatılacak bir şey yok sadece saçma bir rüya işte. Bu arada ben Dementia...Dementia Amélia Uxéda, aslında bana Amély derler. Şuana kadar kimse Dementia demedi. Profesörü saymaksak tabi. "
Kız biraz kıkırdadı. Darcelle bir an ona bakarak gülümsedi. Çok şirin ve tatlı bir kıza benziyordu. Onu gittikçe seveceğinden emindi. Ona neden Dementia dediğinide bilmiyordu. Sadece bir anda ağzından öle çıkmıştı. Artık Amély diyecekti. Darcelle biraz da olsa gergindi. Çünkü içinde bilersiz bir sıkıntı vardı. Bu sıkıntıyı ona göstermemek için kendini sıkıyordu ama ne yazıkki her halinden belli oluyordu. Kız hissetmiş olsa gerek söze başladı.
" Hey rahat ol! Burada kimse gülüyorsun diye sana kızmaz. Yani madam Pince olmadıkça "
Kız bir anda Darcele'ye ısınmış gibiydi. Darcelle'de kıza hemen ısınmıştı. Birlikte bir kaç dakika gülüştüler. Darcelle az da olsa sıkıntısını atmış gibiydi. Yüzünde gülümse doğuyordu. Gerçekten çok şirin bir kızdı. Darcelle bir şey söylemeden önünde duran kitabın ne işe yaradığını incelemeye devam ediyordu. Birkaç dakika bekledikten sonra kendini toparladı ve kendini yüzüne gülümsemesi tekrardan yerleştirerek tanıttı. Kız da gülümseyerek onu dinliyordu. Darcelle kızın önünde duran kitaba bakıyordu. Onun hangi kitap olduğunu bilmiyordu. Meraklı gözlerle ona doğru baktı ve söze başladı.
" Amély önünde duran kitabın adı ne? Sende benim gibi kitablara çok meraklısın galiba okumasandı. "
Kıza baktı ve tebbessüm etti. Kızında her halinden belliydi. Ama Darcelle onun ne olduğunu sorunca biraz afallamış gibiydi. O kitabı dalgınlığını unutsun diye almış gibiydi. Kız Darcelle'ye gülümseyerek baktı ve o da memnun olduğunu söyledi. Sonrada kitabı anlamsız bir ifade ile baktı ve onu evirip çeviririk kitabın hangi kitap olduğunu bilmidiğini söyledi. O rüyanın etkisi ile kitabı rasgele dolapdan almıştı. Aynı Darcelle'nin hesabıydı. O da Amély bir şey anlamasın diye rasgele almıştı. Onun da aynı soruyu sormamasını umuyordu. Kız yüzündeki izlerden rahatsız olmuş olsa gerek elini tekrardan suratına götürdü. Onları canını acıtasıya kadar ovuyordu. Ama bir türlü gitmiyordu. Darcelle onun zor durumda olduğunu anladı ve cebinde olan ıslak mendili çıkardı ve kıza doğru uzattı. Kız da ona baktı ve mutlu olmuş olsa gerek gülümseyerek aldı ve bu seferde ıslak mendille siliyordu. Neyseki gitmişti. Bu duruma ikiside sevinmişti. Kız yüzündeki izleri sildikten sonra Darcelle'ye mendili verdiği için teşekkür etti ve meraklı göslerle birşey soracakmış gibi söze başladı.
" Şey Darcy,sana soracağım sorular biraz saçma olucak ama eğer sormazsamda kendimi tatmin edemeyeceğim. Boş zamanlarından neler yaparsın ? Birde verilen ödevleri zamanında yapar mısın ? Sınavlar başlamandan önce ders çalışma istedi duyar mısın ? "
Bu soru ona biraz garip gelmişti. Çünkü sorular ard arda elince anlamları biraz değişebiliyordu. Kız Darcelle'yi sevmiş gibi görünüyordu. Darcelle'de kıza karşı aynı duyguları hissediyordu. Yeni yep yeni bir arkadaş bulduğu için çok seviniyordu. Bu her halinden belliydi. Darcelle, Amély'nin sorularını cevaplamak için zihninde tüm soruların cevaplarını yanıtadı. Çünkü soruları eksiksiz ve anlamlı cevap vermesi gerekiyordu. Onlaya bilmesi için. Bir kaç dakika sonra cevaplar dudaklarının arasından dökülüverdi.
" Ihmm.. boş zamanlarımda genellikle, müzik dinlemeyi, Kitap okumayı ve son olarak da arkadaşlarımla vakit geçirmeyi severim canım. Kitaplardan macera ve aşk romanlarını çok severim. Bu kitaplar beni çok büyülüyor. Verilen ödevleri zamanın da yapar mısın sorusuna gelince bazen yapmaya bilirim bazen tüm ödevler üst üste geliyor ve beni bazen çok sıkıyor. O yüzden bu huyumdan vazgeçip derslerimi zamanında yapmaya zaman göstermeye çalışıyorum. Son soruya da çok kısa ve kesin bir cevap. Yok duymam çünkü sınavlar başlamadan kendime ve arkadaşlarıma zaman ayırmak isterim. "
Çok yorulmuştu bütün bu soruları cevaplarken. Masanın üzerinde içi su dolu şişe duruyordu. Kızdan izin olarak ağzına bir yudum su aldı ve yutkundu. Dili damağı kurumuştu. Suyu içtikten sonra dili ile dudaklarını ıslattı ve onları biraz rahatlatmak istiyordu. Bunca soruyu bir hamlede cevaplamak çok yormuştu onu. Darcelle de kızın ne tür şeylerden hoşlandığını merak ediyordu. Aynı şöylerden hoşlanmasını umuyordu. Aynı soruyu kızada yöneltti. Kızda bir kaç dakika bekledikten sonra Darcelle'nin yanıtlarının bir benzerini yanıtlamıştı. Bu Darcelle'yi bir an gülümsetmişti. Onu tebessüm ederek izlemeye koyuldu. Çok şirin bir anlatım tarzı vardı. Kız sözünü bitirdikten sonra gülümsüyordu. Darcelle'de ona teşekkür etti ve havadan sudan konuşmaya devam ettiler. Bazen binalarından bazen arkadaşlarından bazende profesörlerden konuşuyorlardı. Darcelle konuşurken ilerde dolabından arkasında birini gördüğünü sanmıştı. Bir insan süetine benziyordu ama aldırmadı. Kıza çaktırmadan onu dinliyormuş gibi yaptı. Bir gözü de o yerdeydi. Bir kaç dakika sonra orada bir gürültü koptu. Darcelle hızla ayağa kalktı. Amély'de neden ayağa kalktığını sordu. Darcelle de olanları anlattı. Orada birinin olduğundan emindi. Sessizce Amély'i yerinde oturması için uyardı. Darcelle eline asasını aldı ve sesin geldiği yöne doğru gitti. Tam orada ne olduğunu anlamak için kendini dolabından arkasına atacaktı ki oradaki camın açık olduğunu fark etti. Kaçmıştı. Darcelle onun kim olduğunu çok merak ediyordu. Çok sinirlenmişti. Orada birisi onları dinliyordu. Bu onun hiç de hoşuna gitmemişti. Ama onun kim olduğunu bulacaktı bunu kafasına koymuştu. Açık pencreden aşağıya sarktı ama kimse yoktu. Asasını cebine koydu. Sinirli bir ifade takınarak Amély'nin yanına doğru geldi. Amély neler olup bittiğini sordu. Darcelle'de kaşlarını çatarak orada kimsenin olmadığını sadece pencerenin açık olduğunu söyledi. Darcelle artık orada rahatça oturamazdı. Amély'e baktı ve söze başladı.
" Canım buradan gidelim mi? Ben burada huzursuz olmaya başladım. Hadi yatakhaneye dönelim. "
Önünde duran kitabı yerine koydu. Amély yerinden kalkarken Darcelle o acık pencereyi bakıyordu. Serin bir rüzgar perdeyi sallandırıyordu. Darcelle'de aldığı ketabı aynı biçimde yerine koydu ve kafası karaşık bir şekilde oradan çıktılar ve yatakhaneye yol aldılar. Darcelle orada bulunanın kim olduğu bulmayı kafasına takmıştı onu er yada geç bulacaktı ve onun cezasını kendi verecekti.
Out: Başka bir sitede yaptığım Ro.
C.tesi Mayıs 02, 2009 1:37 pm
