Günün ilk ışıkları ve baharın ilk tatlı kokusu ile açtı gözlerini.Yaprakların hışırtılı sesi kulağını gıdıklıyordu Stéfani'nin.Yatağında hafifçe doğruldu.Yine saçma sapan yatmıştı,yastık bi tarafata kafası bi taraftaydı.Hafifçe kapısı vuruldu."Girin"dedi uykulu bir ses tonuyla.İçeri giren annesiydi elinde siyah cüppesi ve şapkası vardı.Stéfani'nin aklına anca gelmişti bugün bina seçmeleri vardı.Hızlıca yataktan kalktı ve annesinin elindeki cüppe ve şapkayı incelemeye koyuldu.Yeni doğmuş bebekler gibi mutluydu.Annesinin elinden cüppeyi kaptığı gibi banyoya koştu.Heyecandan ters giymişti.İteleye kakalaya zar zor girdi cüppenin içine.Hemen tarağını aldı saçlarını çözdü,yine kıvır kıvırdı saçları.Saçları kıvırcık olduğu için biraz açıcı sürdü ve güzelce taradı.İki yandan 3'er siyah tel toka ile tutturdu.-Saçlarını tuttururken biraz zaman harcadı.-Odasına döndüğünde yatağını güzelce toplu,pencereleri açık ve perdelerine itina ile yana atılmış gördü.Annesi 5 dakika içerisinde odasını toplayıvermişti.Konsolun üzerindeki ışıl ışıl parlayan siyah ayakkabılarını gördü.Güneş ışığının vurmasıyla bu kadar çok parlıyordu galiba.Hemen ayakkabıları eline aldı ve el çabukluğu ile giyiverdi.Annesinin elinde duran şapkayı alırken annesinin her zamankinden daha güzel göründüğünü sandı-belki heyecencadan dolayıdır.-Hemen şapkasını itina ile başına geçirdi.Boy aynasının karşına geçince cüppe bir anda uzun göründü gözüne.Biraz sinirlendi ama yinede mutlu olmuştu.
Evden çıktıkları zaman sanki Stéfani'nin içinde geç kalacakmış gibi bir his vardı."Lütfen geç kalmayayım"diye söylendi bütün yol boyunca.İşte nihayet Hogwart kuleleri görünüyordu.Kapılara yaklaştıkça Stéfani'nin heyecanı artıyor ve kalbi hızla çarpmaya başlıyordu.O koca ve şevhetli kapıdan geçerken"İşte bütün hayatımın dönüm noktası"diye gülerek söylendi.Etrafta Stéfani'den büyük olan kızlar ve oğlanlar bir yerde oturmuş Stéfani'ye bakıyordu sanki.
Bütün herkesi bir yerde toplamışlardı.Stéfani'de aralara karışmıştı.Hep birlikte Büyük Salon denilen bir salona girdiler.Tavandaki yıldızlar göz kamaştırıyordu sanki gerçek gibiydi.Stéfani etrafı iyice süzdü.İleride Profesörlerin bulunduğu yerde bir tabure vardı ve üzerinde bir şapka.Bu Seçmen Şapk olsa gerek diye düşündü.Birbirinden değişik Profesör ve öğrenciler heyecanla hangi öğrencinin hangi binaya geçeceğini merakla bekliyor gibiydiler.Alımlar başlamıştı.Sanki şapka öğrencilerin içini okuyor ve zihnine giriyordu.Bu garip,inanılmaz ama güzel birşeydi.Şapkadan dönen herkes mutlu görüyordu.Galiba istedikleri binaya seçilmişlerdi.Stéfani'yi bir korku kapladı.Ya istediği bina olmazsa?.Derin derin nefes aldı yanında duran tüm öğrenciler sıra sıra çağırılıyordu.Ve beklenen o korku dolu yada mutlu an gelmişti.Herkez kimin isminin okunacağını merakla bekliyordu.
Stéfani Joanne Pebblé
Bir anda ne olduğunu şaşırmıştı Stéfani.Derin bir nefes aldı ve yutkundu.Ağır ve sık adımlarla doğru seçmen şapkaya doğru ilerliyordu umarım herşey yolunca giderdi.
Paz Mayıs 03, 2009 8:52 am
